Κεντικελένης. Είναι μια από αυτές τις λέξεις οι οποίες κατέληξαν να έχουν αρνητική σημασία στη διάλεκτό μας χωρίς κανείς να γνωρίζει το γιατί. Το γιατί, στην κάθε συγκεκριμένη λέξη εννοείται, διότι το γιατί ευρύτερα έχει να κάνει με την άγνοια της σημασίας και της ετυμολογίας τους. Και αυτό με τη σειρά έχει οφείλεται στο γεγονός ότι εννέα στις δέκα από αυτές τις λέξεις είναι τούρκικες.

Το «κεντικελένης», λοιπόν, προέρχεται από τις λέξεις “kendi” και “gelen”. Eίναι αυτός που ήρθε από μόνος του. Ο ακάλεστος. Σε άλλες εποχές και δυστυχώς λιγότερο στις τραγικές μας ημέρες, το να πάει κάποιος κάπου χωρίς να τον καλέσουν, ήταν ένδειξη τρομακτικής άγνοιας των κοινωνικών κανόνων ή γνώσης αλλά εσκεμμένης περιφρόνησής τους. 

Ήταν λοιπόν σημάδι ότι κάποιος ήταν ακαλλιέργητος, αμπάλατος όπως συχνά λέμε, το οποίο δεν προέρχεται από το αγγλικό unbalanced όπως πολλοί πιστεύουν αλλά από το «αμφί» και «ήλατος», δηλαδή αυτός που πηγαίνει εδώ και εκεί, ο άνθρωπος που δεν έχει -σοβαρή- δουλειά να κάνει.

Το περιστατικό με την αντίδραση του ομοφώνως παυθέντος ως ακατάλληλου από το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο γενικού Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη στην αναφορά του γ.γ. του ΑΚΕΛ Στέφανου Στεφάνου στη συνέντευξη του στον Φιλελεύθερο, μου θύμισε τη λέξη. 

Ο Οδυσσέας άδραξε την ευκαιρία και χρησιμοποίησε αυτό που έκανε ότι κατάλαβε από τη δήλωση Στεφάνου για να απευθύνει ένα έμμεσο κάλεσμα στη βάση του ΑΚΕΛ, μέρος της οποίας όπως και μέρος άλλων ψηφοφόρων σε άλλους χώρους έχει επηρεαστεί από τους λαϊκισμούς του ίδιου του ΑΚΕΛ (ας πρόσεχαν…) και όλων όσοι επέλεξαν να αποδομήσουν τη Δικαιοσύνη για να παρουσιάσουν τον Οδυσσέα («Σωκράτη - Χριστό») κατά τον πατέρα του ως «θύμα του συστήματος», αντί των δικών του θεμάτων και εμμονών. Και τώρα τρέχουν.

Το ΑΚΕΛ το οποίο ψεκάζει τους ψηφοφόρους του με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το έκανε παλαιότερα και με άλλους σούπερ - ήρωες φτιαγμένους για το κομματικό μαντρί δεν μαθαίνει από τα λάθη του. 

Ανίκανο να παράξει πολιτικό λόγο και προτάσεις, αναλώνεται διαχρονικά στην άρνηση, το λαϊκισμό και την κάθετη αμφισβήτηση, ενίοτε δε και την καθιέρωση της παραγωγής και της κατανάλωσης θαυμαστών κομματικών fruitcakes και εκτός της περιόδου των Χριστουγέννων. 

Μετά τους κακοφαίνεται κιόλας.

Όσο, λοιπόν, ο Οδυσσέας έκαιγε και τα χλωρά μαζί με τα ξερά, για να ανοίξει - μας έβγαζαν τρελούς όσους το γράφαμε τότε, αν θυμάστε - το δρόμο των φιλοδοξιών και των ματαιοδοξιών του, το ΑΚΕΛ χειροκροτούσε την αθλιότητα. Το έκανε ακόμα και για περιπτώσεις ανθρώπων μέσα στο ίδιο το κόμμα για τους οποίους ήξερε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αδίκως διασύρονταν.

Ο… οδοστρωτήρας του κόμματος περνούσε πάνω από το καμένο τοπίο των υπολήψεων ισοπεδώνοντας ότι είχε μείνει από τα θύματα του Οδυσσέα. 

Τώρα; Ίντα χαμπάρκα, Στέφανε;

Βεβαίως μέχρι το 2028 είναι μεγάλη η απόσταση και τίποτα δεν πρέπει να αποκλείσουμε. Το ΑΚΕΛ είναι το αδίστακτο κόμμα το οποίο, μεταξύ πολλών άλλων και για να προωθήσει την ατζέντα του εξέλεξε Πρόεδρο τον Σπύρο παρότι το πράγμα βοούσε, τον Τάσσο και τελικά τον «Το κόμμα τζαι τα μμάθκια σας», το μακαρίτη τον Χριστόφια ο οποίος και να ήθελε να τα κάνει όπως τα έκανε δεν θα τα κατάφερνε. Ήθελε να βγάλει Πρόεδρο τον Ιακώβου και τον Χαχανούλη Μαυρογιάννη, έστειλε στη Βουλή από το Λιλλήκα μέχρι τον Σταυριανό και τον Τζιοβάνη, ήθελε να στείλει την Θεολόγου - Γυρολόγου στο Ευρωκοινοβούλιο… 

Τι να λησμονήσω, τι να θυμηθώ που λέει και το άσμα; 

Η Ειρήνη - μούσα του Ρομπέν των Πελλών είναι φίλη μου από τον καιρό του Ευχάριστου Σαββατόβραδου. Αν και είμαι πολύ μικρότερος εννοείται. Δεν ξέρω εάν αυτό το τελευταίο είναι καλύτερο ή χειρότερο από το να της έγραφα για το σημερινό θέμα. Στην Ειρήνη πάντως, θα φορτωθεί το όλον της ανάρμοστης πολιτικής σχέσης και του κόμματος με τον Σωκράτη - Χριστό Οδυσσέα εάν τελικά δεν προκύψει κάποια συνεργασία μέχρι το 2028.

Όσο για τον Σ.Χ. Οδυσσέα, ανησυχώ. Απαντώντας στην πρόταση του ΑΚΕΛ, αυτήν η οποία δεν του έγινε ποτέ ναι, επεχείρησε όπως είπαμε και πριν, να στείλει μηνύματα στον κόσμο της αριστεράς ως αυτοανακηρυχθείς εκπρόσωπος της πατάξεως της διαφθοράς. «Η πρόσκληση του αγαπητού Στέφανου στον σημερινό Φιλελεύθερο μου θύμισε το γεγονός ότι αμφότεροι οι παππούδες μου ήταν ενεργά μέλη του αριστερού κινήματος. Μάλιστα, ο εκ μητρός παππούς μου ιατρός Οδυσσέας Ελληνόπουλος ήταν ηγετική μορφή της αριστεράς και πρώτος εκλελεγμένος Δήμαρχος Λαπήθου», έγραψε ο Οδυσσέας Σωκράτης - Χριστός.

Μόνο που συγγενικό του πρόσωπο τον άδειασε δημόσια γράφοντας στα ΜΚΔ «προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και της μνήμης του…» ότι ο μακαρίτης φυσικά και δεν ήταν ηγετική μορφή της αριστεράς, ούτε καν στέλεχός της απλώς υποστηρίχθηκε από το ΑΚΕΛ, όπως ο Τάσσος καλή ώρα, και συν τοις άλλοις ήταν ιδρυτικό στέλεχος του ΔΗΚΟ. Και πως δεν ήταν ο πρώτος εκλελεγμένος Δήμαρχος Λαπήθου. Αν και μπροστά στο υπόλοιπο κάζο αυτό είναι λεπτομέρεια!

Είπε λοιπόν ψέματα ο Οδυσσέας Σωκράτης - Χριστός για να λαϊκίσει; Αποκλείεται! Ο πατέρας του στον οποίο οφείλεται το Σωκράτης - Χριστός είχε θέματα με τον πεθερό του και τον έβγαλε «κομμουνιστήν»; Και εάν έτσι έγινε, είναι δυνατόν να μην το μάθαινε ο εγγονός τόσα χρόνια; Απίθανο. 

Μήπως, εάν δεν λαϊκίζει, συμβαίνει κάτι πιο σοβαρό;

Αγαπημένη πάντως λεπτομέρεια ήταν η εμφάνιση στον Τύπο άρθρου το οποίο αναφέρεται σε μια προσφώνηση την τότε εποχή από τον Παππού (Ένα) του Σωκράτη - Χριστού, Δημάρχου Λαπήθου στον μακαρίτη το Δήμαρχο Λεμεσού και ηγέτη της αριστεράς, Πλουτή Σέρβα τον οποίο επίσης τον έφαγε το κόμμα νύχτα. 

Η απόφαση αποβολής του λέει πως, «δεν ενδιαφέρθηκε να εξοπλίσει το κόμμα με Μαρξιστική - Σταλινική εθνική πολιτική» και η πολιτική του «δεν είχε καμμιά σχέση με τις πολύτιμες υποδείξεις και θέσεις του συντρόφου Στάλιν» (sic). 

Στο τέλος της εκδηλώσεως, λέει, το άρθρο, ήταν τα επινίκια για τους δημάρχους που στήριξε το ΑΚΕΛ, δικούς του και μη, «η χορωδία του Εμεκέλ Λεμεσού, έψελλε διάφορα εμεκελικά τραγούδια». Το ΕΜΕΚΕΛ ήταν ο συνδυασμός τους στις δημοτικές εκλογές.

Έβγαζαν τραγούδια για τις δημοτικές εκλογές τότε! Ήταν μεγάλο γεγονός. Ο Οδυσσέας μας όμως δεν ενδιαφέρεται για τις δημοτικές. Είχε πάντα άλλες βλέψεις. Το να του βγάλουν τραγούδι, από την άλλη, σε κάποια φάση δεν θα το απέκλεια. 

Αλλά θεωρώ ότι δεν είναι πρέπον. Το 2024 δεν γίνεται κανείς να περιπαίζει αυτά τα πράγματα. Γίνεται;

*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews