Ας είμαστε επιτέλους στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Στη δική μας πλευρά

Να μην έχουμε παράπονο, δεν μας κακοπέφτει η εκλογή Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Ο «ακραίος», «επικίνδυνος» και «λαϊκιστής» γηραιός πολιτικός ήταν μάλλον ένα καλό νέο για την Κύπρο, παρά τα όσα μας έλεγαν προεκλογικά φίλτατοι αναλυτές και πολιτικοί ειδήμονες. 

Δεν αναφέρομαι μόνο στον έκδηλο εκνευρισμό που προκάλεσε στην Άγκυρα το πρώτο δείγμα γραφής του νέου πλανητάρχη με την ανακοίνωση κυβερνητικού του σχήματος. Με τις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες της γείτονος να μιλούν για «αντι-τουρκικό» Υπουργικό, «γεράκια με τουρκικό μητρώο» και «Υπουργικό Συμβούλιο Ισραήλ». Ακόμα και ο κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, ο ακροδεξιός (όνομα και πράγμα) Μπαχτσελί, προειδοποίησε τον Τραμπ (!) ότι πρέπει να αποφασίσει εάν θα «στηρίξει το διεθνές δίκαιο» ή αν θα στηρίξει την Ελλάδα και την Κύπρο στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Τα θετικά μηνύματα της δεύτερης θητείας Τραμπ προκύπτουν από τρία ονόματα: Μαρκ Ρούμπιο, Πιτ Χέγκσεθ και Τούλσι Γκάμπαρντ. Τρεις δεδηλωμένοι εχθροί του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος του Ερντογάν, οι οποίοι πλέον θα έχουν σημαίνοντα ρόλο στη διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Ιδιαίτερα ο Ρούμπιο, ως νέος υπουργός Εξωτερικών, είχε ξεκαθαρίσει από νωρίς τις θέσεις του. Είχε μάλιστα αντιδράσει δημοσίως στους παράνομους σχεδιασμούς Ερντογάν στα Βαρώσια, στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και στην εγκατάλειψη των Κούρδων στο έλεος των Τούρκων (επί πρώτης θητείας Τραμπ).       

Περαιτέρω, η νέα επικεφαλής της Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Τούλσι Γκάμπαρντ, μάλλον ξεπεράσε τα όρια της πολιτικής ορθότητας, δηλώνοντας πριν μερικά χρόνια ότι «ο Ερντογάν της Τουρκίας θέλει να δημιουργήσει ένα ισλαμιστικό χαλιφάτο στη Συρία, να επανιδρύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και συνεργάζεται με την Αλ Κάιντα και άλλους τρομοκράτες για να επιτύχει τον στόχο του. Θέλει να γίνει ο χαλίφης στο νέο ισλαμιστικό χαλιφάτο που θα δημιουργήσει. Ο Ερντογάν της Τουρκίας δεν είναι φίλος μας. Είναι από τους πιο επικίνδυνους δικτάτορες στον κόσμο…». Επίσης, ο Πιτ Χέγκσεθ, ο νέος υπουργός Άμυνας, θεωρείται ακραίος και σκληροπυρηνικός, αλλά και ορκισμένος εχθρός της ισλαμικής επέλασης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις σχέσεις Ερντογάν με τα ισλαμιστικές οργανώσεις της Μέσης Ανατολής. 

Καλά είναι, λοιπόν, τα πρώτα δείγματα γραφής του «Τραμπ 2.0» και ας διόρισε τον «ψεκασμένο» Ρόμπερτ Κέννεντι ως υπουργό Υγείας, ο οποίος είχε ταχθεί ενάντια στους μαζικούς εμβολιασμούς κατά την πανδημία του κορονωϊού. Το θέμα μας όμως δεν είναι η πανωλεθρία των υποστηρικτών της woke ατζέντας και της δικτατορίας της σκέψης, αλλά πώς θα αξιοποιήσουμε τη νέα τάξη πραγμάτων για να προωθήσουμε τα εθνικά συμφέροντα. 

Για αυτό, καλά κάνουν και τρέχουν Χριστοδουλίδης και Μητσοτάκης να ανακαλύψουν διαύλους επικοινωνίας με το νέο καθεστώς της Ουάσιγκτον. Μακάρι να βρουν άκρη, όπως είχαν βρει επί κυβέρνησης Δημοκρατικών και Μπάιντεν. Θα ήταν βέβαια φρονιμότερο να είχαν διαβλέψει την επικείμενη αλλαγή σκυτάλης, αντί να κάνουν συναντήσεις με «φαντάσματα» στο Προεδρικό και να συνομιλούν με πρώην (αλλά όχι νυν) συνεργάτες του Τραμπ.  

Όσο και αν ενδιαφέρουν οι απόψεις του νέου Προέδρου για την κλιματική αλλαγή, τις μαζικές απελάσεις μεταναστών, τους δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα, τον εμπορικό πόλεμο με την Κίνα, την αδυσώπητη πολεμική του Νετανιάχου, το επικείμενο τέλος του ουκρανικού και τη νατοϊκή συμμαχία, περισσότερο μας ενδιαφέρει η ανάσχεση της νεοθωμανικής απειλής και η υπεράσπιση των εθνικών στόχων. Με κυρίαρχο, το Κυπριακό. Ανεξάρτητα, τι συμφέρει το Βερολίνο, το Λονδίνο και την Ευρώπη, αλλά και εάν είναι «ψεκασμένος» ο νέος υπουργός Υγείας του Τραμπ ή εθνικιστής ο υπουργός Εξωτερικών του. Το ζητούμενο είναι να αξιοποιήσουμε την προβλεπόμενη αναδιάταξη των ΗΠΑ σε σχέση με το  ισλαμοφασιστικό καθεστώς του Ερντογάν, για το δικό μας όφελος. 

Οι οιωνοί είναι καλοί, αλλά ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Στη διεθνή πολιτική δεν ασχολούνται με τους τύπους της πολιτικής ορθότητας και δεν θα αλλάξει σε μια νύχτα η παγιωμένη αμερικανική πολιτική έναντι της Τουρκίας. Στη διεθνή σκακιέρα επικρατεί ο κυνισμός της ουσίας και των συμφερόντων. Επικρατεί το δόγμα της ισχύος. Σε έναν κόσμο που αλλάζει, οφείλουμε να είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Και όσο αν ενοχλούνται κάποιοι, η σωστή πλευρά είναι η δική μας πλευρά. Τα εθνικά συμφέροντα, τελεία και παύλα. 

Και δόξα τω Θεώ, δεν πάμε ξυπόλητοι στα αγκάθια. Έχουμε ισχυρά πλεονεκτήματα, τα οποία πρέπει επιτέλους να αξιοποιήσουμε. Με στόχο την απελευθέρωση από την κατοχή. Και ας είναι ψεκασμένος ο Κέννεντι! 

Το άσχετο: Ανασχηματισμός εν όψει.

*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews