Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Δεν χρειάζονται στατιστικές και πορίσματα επιτροπών για να το επιβεβαιώσουμε. Το ζούμε όλοι στην καθημερινότητά μας, το διαβάζουμε σε απευθείας μετάδοση την ώρα που συμβαίνει. Ήταν θέμα χρόνου να βρούμε τον πάτο μετά τον… πάτο.
Ζούμε σε μια ζούγκλα όπου η ανομία επικρατεί. Επικρατεί όχι μόνο στα ψηλά δώματα της εξουσίας, αλλά στα απλά και στα καθημερινά. Είτε αφορά το φαγοπότι εκατομμυρίων με δημόσια έργα, είτε αφορά απλές τροχαίες παραβάσεις και μικροδιαφορές για ένα μεγάφωνο αξίας 800 ευρώ. Δολοφονούνται άνθρωποι και καταστρέφονται ζωές, επειδή επικρατεί ο νόμος της απληστίας, της διαφθοράς και του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;».
Η πονεμένη ιστορία με το τερματικό Βασιλικού δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Δεν είναι η εξαίρεση. Είναι η κληρονομιά που μας άφησε η δεκαετής διακυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη. Δεν είμαι βέβαιος αν αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης συνεχίζεται, όπως πανηγυρίζει ο προηγούμενος Πρόεδρος ή αν ο Νίκος Χριστοδουλίδης προσπαθεί όντως να εδραιώσει κανόνες ευταξίας και δεοντολογίας.
Πάντως, τα δείγματα γραφής δείχνουν ότι έχει πολύ δρόμο να διανύσει. Και μέχρι να τον διανύσει ή να διαφανεί αν θα καταφέρει να τον διανύσει, ο κοσμάκης θα πληρώνει τους απαράδεκτους λογαριασμούς, θα πεθαίνει από θερμοπληξία στις εντατικές και θα σκοτώνεται για ένα μεροκάματο σε θερμοκρασίες σοκ. Γιατί πρέπει να πληρωθεί αυτή η τεράστια δημόσια υπηρεσία που έχουμε δημιουργήσει, γιατί πρέπει να πληρωθούν τα πάρτι και τα φο-μπιζού της νομενκλατούρας, να πληρωθούν οι παχυλοί μισθοί και τα εξωφρενικά ωφελήματα μιας κάστας ανίκανων κομματικών, να κλείσει και η μαύρη τρύπα που άφησε πίσω του ο Αναστασιάδης, ο Γεωργιάδης, ο Λακκοτρύπης και οι άλλοι άρχοντες που διοίκησαν τον τόπο.
Πάντα, στο τέλος, ο λογαριασμός καταλήγει στον κοσμάκη και αυτό βέβαια, είναι κατά μια έννοια και σωστό και δίκαιο. Γιατί είναι ο κοσμάκης που συντηρεί ή επιβραβεύει πολιτικές καριέρες με βάση ιδιοτελή συμφέροντα, ιδεοληψίες και ναπολεόντεια σύνδρομα. Έχουμε πάρει τις ζωές μας λάθος εδώ και πολλά χρόνια και κάποια στιγμή θα έρχονταν όλα μαζεμένα. Το κούρεμα και οι συμπέθεροι, η Eurocypria, ο Συνεργατισμός, τα χρυσά διαβατήρια, οι μπίζνες με τους πύργους, τα ιδιωτικά τζετ, το πάρτι με τα εκατομμύρια της πανδημίας, το γλέντι με το Βασιλικό, το ολιγοπώλιο στην ενέργεια, οι στημένοι διαγωνισμοί στο δημόσιο, οι χορηγοί στα κομματικά ταμεία και δεκάδες άλλα. Ο παρονομαστής σε όλα είναι κοινός. Το καρτέλ της κομματοκρατίας.
Το καρτέλ εμπέδωσε τον κανόνα της ανομίας και έδωσε πολλαπλώς το παράδειγμα. Σε μια κατάσταση όπου επικρατεί η αδικία και κυριαρχεί η ανομία σε όλα τα επίπεδα, ήταν θέμα χρόνου να επεκταθεί η μόλυνση. Αν ζούσαμε σε μια κανονική χώρα, μέχρι τώρα θα είχαν γίνει φύλλο και φτερό τα περιουσιακά στοιχεία όσων εμπλέκονται στο μέγα σκάνδαλο του Βασιλικού. Θα είχαν προχωρήσει οι έρευνες σε βάρος οποιουδήποτε μεγαλόσχημου, ακόμα και εναντίον δημοσίου υπαλλήλου που, λόγω εγκληματικής αμέλειας (ή και βλακείας), δεν έκανε σωστά τη δουλειά του και σήμερα πληρώνουμε όλοι. Δυστυχώς, σε αυτήν τη ζωή μαζί με τα οφέλη έρχονται και οι ευθύνες. Σε μια κανονική χώρα, μέχρι σήμερα θα είχαμε πορίσματα και καταδίκες. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην Κύπρο.
Μην πάρουμε όμως μακριά τη βαλίτσα. Η ανομία υπάρχει και σε μικρο-επίπεδο. Όταν λόγου χάρη ένας δημοτικός υπάλληλος αποφασίζει να πουλήσει εκδούλευση σε κάποιους γνωστούς του, επειδή απλά δεν θα τον ελέγξει κανένας και δεν θα έχει ποτέ συνέπειες για τις πράξεις του. Αντιθέτως, μπορεί να κορδώνει, απολαμβάνοντας την μπύρα του σε έναν χώρο αμφισβητούμενης νομιμότητας, αντί να είναι στο γραφείο του και να ασχολείται με όσα προνοεί το σχέδιο υπηρεσίας του. Αλλά, θα μου πείτε, θα δώσει λογαριασμό στον Σταυρινίδη τι κάνει;
Αναφέρομαι σε χτεσινό περιστατικό, για το οποίο έχει ενημερωθεί ο Δήμος Στροβόλου και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Τα ίδια χαλασμένα τηλέφωνα πρέπει να έχει και η Αστυνομία που όταν καλεστεί για να παρέμβει για καταστροφή κοινόκτητης περιουσίας, κινείται με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα του τύπου «τα ζα μου αργά».
Δεν χρειάζεται, όμως, να ανατρέχουμε σε θέματα τα οποία είναι άγνωστα στους πολλούς, αρκεί μια βόλτα στους δρόμους των αστικών κέντρων για να καταλάβουμε πού ζούμε. Ασφαλώς και δεν φταίει ο ο Χριστοδουλίδης, ο Χαρτσιώτης, ούτε καν ο Σταυρινίδης γιατί κάποιοι οδηγούν όπως τους «ιππότες της ασφάλτου» σε πολυσύχναστους δρόμους ή κλείνουν εισόδους – εξόδους πολυκατοικιών επειδή έτσι γουστάρουν. Ευθύνονται όμως, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, για την αταξία και την ανομία που επικρατεί. Είτε αφορά φαγοπότι εκατομμυρίων στο Βασιλικό, είτε αφορά αστυνομικούς και δημοτικούς υπαλλήλους που δεν υπηρετούν το καθήκον τους.
Στο τέλος, ο νόμος θα επικρατήσει. Το ερώτημα είναι, με ποιο κόστος;
Υστερόγραφο 1: Για το Βασιλικό, θα επανέλθουμε. Είναι πολλές οι συμπτώσεις και οι μαύρες τρύπες. Είναι ευτύχημα ότι η έρευνα γίνεται από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, ελπίζουμε να τα βγάλει πέρα με τις ανακρίσεις η κυπριακή αστυνομία. Γιατί αυτή τη φορά η διαφορά δεν είναι ένα μεγάφωνο των €800 ή ένα ασανσέρ σπασμένο σε μια πολυκατοικία από αιτητές ασύλου.
Υστερόγραφο 2:
Το άσχετο: Ελλάς!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ
