Όλοι διακηρύττουν, ο καθένας για δικούς του λόγους, ότι το Γενικό Σχέδιο Υγείας είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση των κυπρίων πολιτών. Όλοι κομπάζουν, ο καθένας για δικούς του λόγους, ότι το ΓεΣΥ δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα άλλο σύστημα υγείας. Ουδείς, όμως εκ των άμεσα υπευθύνων, δεν παραδέχεται ότι από τη στιγμή που δεν λειτουργούν σωστά και επαρκώς τα Τμήματα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών, ένα σύστημα υγείας δεν μπορεί να θεωρείται αποτελεσματικό και επαρκές.

Στη Λευκωσία, για παράδειγμα, την πρωτεύουσα της Κύπρου, λειτουργεί επαρκώς ένα και μοναδικό ΤΑΕΠ, που καλείται να εξυπηρετήσει τα επείγοντα περιστατικά της πρωτεύουσας αλλά και όλα ανεξαιρέτως τα σοβαρά περιστατικά όλων των πόλεων που διακομίζονται με ασθενοφόρα. 

Λειτουργεί ένα ΤΑΕΠ επανδρωμένο με μειωμένο προσωπικό, νοσηλευτικό και ιατρικό, και κυρίως ανεπαρκή αριθμό κλινών, άκρως απαραίτητες για τη νοσηλεία ενός ασθενή που περνά από το ΤΑΕΠ και καταλήγει στο Νοσοκομείο. Οι εμπειρίες σε ένα ΤΑΕΠ, τύπου Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, είναι εμπειρία ζωής. Βέβαια, αναφερόμαστε στο μοναδικό και στο αποκλειστικά καταρτισμένο και επανδρωμένο ΤΑΕΠ της Κύπρου που μπορεί να διαχειριστεί σοβαρά περιστατικά!

Στη Λευκωσία, λειτουργεί και ένα δεύτερο ΤΑΕΠ, το μοναδικό ΤΑΕΠ του ιδιωτικού τομέα που έχει ενταχθεί στο ΓεΣΥ.

Ο Πρόεδρος του Απολλωνείου Νοσοκομείου Δρ Χρίστος Πουρής, που λειτουργεί το μοναδικό ΤΑΕΠ ιδιωτικού νοσηλευτηρίου στη Λευκωσία, σε συνέντευξή του στο philenews παραδέχεται πως «η αυξημένη προσέλευση έχει δημιουργήσει μεγαλύτερες ανάγκες σε υποδομές και προσωπικό, καθιστώντας απαραίτητη την ενίσχυσή τους, για τη διατήρηση της ποιότητας φροντίδας». 

Αναφέρει ο Δρ Πουρής: «Η ένταξη του ΤΑΕΠ στο ΓεΣΥ το καθιστά το μοναδικό ιδιωτικό ΤΑΕΠ στη Λευκωσία που εξυπηρετεί το κοινό μέσω του συστήματος, προσφέροντας γρήγορη και αποτελεσματική φροντίδα. Ωστόσο, η αυξημένη προσέλευση έχει δημιουργήσει μεγαλύτερες ανάγκες σε υποδομές και προσωπικό, καθιστώντας απαραίτητη την ενίσχυσή τους, για τη διατήρηση της ποιότητας φροντίδας.

Για τον λόγο αυτό, προγραμματίζουμε την ενίσχυση του προσωπικού με επιπλέον ιατρούς και νοσηλευτές, παρά τις προκλήσεις εξεύρεσης, τη βελτίωση των υποδομών με νέες εξεταστικές μονάδες και διαγνωστικό εξοπλισμό, καθώς και την ανάπτυξη ψηφιακών λύσεων για ταχύτερη και πιο αποτελεσματική διαχείριση των περιστατικών. Με αυτές τις παρεμβάσεις, διασφαλίζουμε ότι το ΤΑΕΠ μπορεί να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες, διατηρώντας υψηλό επίπεδο φροντίδας για τους ασθενείς».

Μια δυσάρεστη εμπειρία

Κάθε εμπειρία στο ΤΑΕΠ του Απολλωνείου, μέχρι στιγμής, είναι χαμένος χρόνος. 

Πρώτο, το Τμήμα δεν μπορεί να καλύψει επείγοντα και σοβαρά περιστατικά, ούτε παραλαμβάνει ασθενείς από ασθενοφόρα. Ακόμη κι αν το κάνει, τις σπάνιες φορές, είναι πολύ εύκολα τα περιστατικάΔεύτερο, το Τμήμα δεν διαθέτει επαρκές αριθμητικά προσωπικό, ιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, το οποίο, εκτός από τη διαχείριση της ροής εργασίας, που ομολογουμένως αυξήθηκε, δεν έχει τις κατάλληλες εμπειρίες εργασίας σε τέτοια τμήματα.

Τι να σου κάνει ένας ιατρός, όσο φιλότιμο και επαγγελματισμό κι’ αν διαθέτει, όταν παλεύει μόνος του για να ανταπεξέλθει, για να φτάσει το ακατόρθωτο; Tι να σου κάνει το νοσηλευτικό προσωπικό που εργάζεται σε ένα Τμήμα που δεν τηρεί τις αναλογίες νοσηλευτή-ασθενή; Τι να σου κάνει το προσωπικό όταν παλεύει μόνο του χωρίς στήριξη από ομάδα ειδικών ιατρών, που κλείνουν τα τηλέφωνα και τις πόρτες τους, ειδικά τις γιορτές και τα Σαββατοκύριακα;

Σίγουρα, οι όποιες αναφορές δεν πρέπει να εκληφθούν ως εχθρικές προς τον ιδιωτικό τομέα και ειδικά για ένα νοσοκομείο που έθεσε τις βάσεις για την ιδιωτική ιατρική νοσηλεία στην Κύπρο. Κάθε άλλο, ο ιδιωτικός τομέας στην Κύπρο έχει αποδείξει ότι μπορεί να προσφέρει και να μεγαλουργήσει. Όχι, όμως, στα νοσηλευτήρια που εργάζονται αποκλειστικά στη βάση του κέρδους, όχι στα νοσηλευτήρια που οι κύριοι μέτοχοι πλούτισαν στις πλάτες ασθενών και συναδέλφων ιατρών, όχι στα νοσηλευτήρια που αλλάζουν κάθε λίγα χρόνια χέρια και περνούν σε επενδυτικά ταμεία που, εκ της φύσης τους, σκέφτονται και λειτουργούν αποκλειστικά για μεγιστοποίηση του κέρδους.

Οι βαθμίδες της Κρίσης

Σύμφωνα με τον ΟΚΥπΥ, «υπάρχουν 5 βαθμίδες προτεραιότητας για εξέταση στα ΤΑΕΠ. Η Βαθμίδα 1 κρίνεται η πιο επείγουσα και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης, το ίδιο και η Βαθμίδα 2. Τα περιστατικά Βαθμίδας 3 και 4, των οποίων η κατάσταση δεν θεωρείται κατεπείγουσα και δεν κινδυνεύει η ζωή τους, πιθανώς να έχουν κάποιου βαθμού αναμονή μέχρι την εξέτασή τους». 

«…κάποιου βαθμού αναμονή…» αναφέρει ο ΟΚΥπΥ που, δυστυχώς απέτυχε να δώσει λύσεις σε καίριας σημασίας θέματα, προβάλλοντας οικονομικά επιχειρήματα παρά ουσιαστικά και τεκμηριωμένα για να καλύπτονται οι πραγματικές ανάγκες των ασθενών.

Τι έκανε με τα νοσηλευτήρια του ιδιωτικού τομέα, που υποτίθεται διαθέτουν χρήμα και μπορούν ν’ αναβαθμίσουν τις υπηρεσίες τους άμεσα, ειδικά αυτές που είναι επείγουσες; Μήπως τους αφήνουμε να πλουτίζουν με τις εγχειρήσεις που ξεζουμίζουν το ΓεΣΥ και κλείνουμε τα μάτια στα επείγοντα, αυτά που προσελκύουν καθημερινά κόσμο αλλά δεν συμφέρουν; Έτσι γράφουν οι μελέτες τους και οι υπολογισμοί τους!

Ναι, υπάρχουν και περιστατικά που δεν είναι επείγοντα, ναι υπάρχουν και περιστατικά που δεν θα έπρεπε να προσέλθουν σε ΤΑΕΠ. Ποιος μπορεί να κρίνει εάν ένας πόνος στο στήθος ή μια παράλυση του αριστερού χεριού είναι επείγουσα ή μη; 

Δυστυχώς, η Λευκωσία πιθανότατα να είναι στην καλύτερη θέση! Tι γίνεται με τις άλλες πόλεις;

 O ΟΚΥπΥ διατείνεται ότι  «αναγνωρίζει την τεράστια σημασία των ΤΑΕΠ και επενδύει συνεχώς σε εξοπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό, ώστε τα Τμήματα όλων των νοσηλευτηρίων του να είναι σε θέση να ανταποκριθούν και να παρέχουν την καλύτερη δυνατή φροντίδα στους πολίτες».

Πότε κάνατε έλεγχο;

Γιατί δεν υποχρεώνει και άλλα νοσηλευτήρια να λειτουργήσουν ΤΑΕΠ και γιατί δεν ελέγχει τα υφιστάμενα εάν τηρούν τις προδιαγραφές για να τα λειτουργούν;  Η Mήπως είναι καλύτερα να αφήνουμε τον κόσμο να πεθαίνει ξαφνικά για το εύκολο χρήμα, αντί να προσπαθούμε για το καλύτερο;Ο «…κάποιου είδους αναμονή…» μπορεί να είναι μοιραία για κάποιον όταν δεν αξιολογηθεί σωστά και όταν το «μηχανάκι» του/της αξιολογητή/τριας δεν αποφασίσει ότι είναι επείγον περιστατικό ή όταν από τον φόρτο εργασίας και την ψυχολογική πίεση  αποτύχει να κάνει σωστή αξιολόγηση!

Το ΓεΣΥ απέτυχε όταν δεν μπορεί να καλύψει τις πραγματικές και επείγουσες ανάγκες του κόσμου, όταν δεν δηλώνει το «παρών» του εκείνη τη στιγμή που χάνεται ο κόσμος του ασθενή, στην κυριολεξία και όχι θεωρητικά. Τι θα κάνουν τα ΤΑΕΠ του ΓεΣΥ, εκτός από την εξαίρεση, όταν βρεθούν με πολυτραυματίες, όταν γίνει σεισμός ή ακόμη και πόλεμος; Να μας πει ο λαλίστατος κύριος Χαριλάου που δηλώνει ότι «ένα στα τέσσερα περιστατικά που εξυπηρετούνται από το Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας ανήκουν στις κατηγορίες τέσσερα και πέντε, στα μη επείγοντα περιστατικά».

Ας περάσει από τα δυο ΤΑΕΠ της Λευκωσίας, Σαββατοκύριακο ή αργίες κι ας μιλήσει με κόσμο. Κι ας σταματήσει να τα ρίχνει σε όλους τους άλλους την μπάλα εκτός από τον καθ’ ύλην αρμόδιο, τον ΟΚΥπΥ. Πού να αποταθεί ο κόσμος όταν κινητά τηλέφωνα των προσωπικών ιατρών είναι μονίμως κλειστά!

**Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews