Ωστόσο προκύπτει ένα ωραίο ερώτημα: Αν όλα είναι ‘τόσο καλά’ γιατί το ποσοστό δυσαρέσκειας των πολιτών έναντι του Νίκου Χριστοδουλίδη αλλά και της διακυβέρνησης του είναι τόσο μεγάλο;

Η σύνοψη των αποτελεσμάτων των δυο χρόνων διακυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη αποτυπώνεται σε μεγάλο βαθμό στις πιο κάτω 7 γραμμές. 

Πρόκειται για τοποθέτηση του ίδιου του Προέδρου σε δηλώσεις του στους Δημοσιογράφους στη Νέα Υόρκη, όπου βρίσκεται για πολυήμερο ταξίδι με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων. Για σκοπούς καταγραφής, σημειώνουμε πως το πρόγραμμα του Προέδρου περιλαμβάνει «σειρά επαφών και συναντήσεων στη Νέα Υόρκη, στο Χιούστον και στο Σαν Φρανσίσκο (περιοχή Silicon Valley) με στόχο  την προσέλκυση ποιοτικών επενδύσεων σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, όπως η τεχνολογία, η ενέργεια, τα χρηματοοικονομικά και η ναυτιλία». (εντός εισαγωγικών από την επίσημη ανακοίνωση της Προεδρίας). 

Πίσω στην τοποθέτηση του Προέδρου, η οποία αποτυπώνει τα αποτέλεσμα της διετούς διακυβέρνησης του, και η οποία έγινε τόσο δημόσια όσο και κατά τη διάρκεια προγεύματος εργασίας με υψηλόβαθμα στελέχη διεθνών επενδυτικών τραπεζών, επενδυτικών ταμείων και οργανισμών venture capital.

Είπε λοιπόν ο Πρόεδρος: 

«…Γνωρίζετε ότι η κυπριακή οικονομία είναι μια οικονομία με έναν ισχυρό ρυθμό ανάπτυξης, από τους υψηλότερους στην Ευρωζώνη (3,4%). Το δημόσιο χρέος της χώρας μας είναι κάτω από 66%. Έχουμε συνθήκες πλήρους απασχόλησης με ανεργία κάτω από το 5%. Έχουμε δημοσιονομικό πλεόνασμα (υπερβαίνει το 4%). Όλα αυτά δείχνουν ότι η υπεύθυνη δουλειά που γίνεται φέρνει αποτελέσματα και κατ' επέκταση, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι η χώρα μας είναι πίσω στην κατηγορία Α μετά από 13 χρόνια, δημιουργεί και το ανάλογο ενδιαφέρον για –επαναλαμβάνω– ποιοτικές επενδύσεις».

Τα πιο πάνω αποτελούν δεδομένα, τα οποία και θα πρέπει να πιστωθούν στην διακυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη.

Μπορεί κάποιος να πει, και ορθώς, ‘μα η συνετή οικονομική πολιτική και η θετική πορεία οφείλεται στην προηγούμενη Κυβέρνηση, του ΔΗΣΥ και του Νίκου Αναστασιάδη. Τα θεμέλια εκείνοι τα όρισαν’.

Και αυτή είναι μια πολύ ορθή επισήμανση. Αλλά αυτό δεν αποτελεί λόγο για να μην πιστωθεί η νυν Κυβέρνηση, η οποία ‘δεν έριξε την οικονομία στα βράχια’ αλλά τουναντίον ‘κουμάνταρε’ και διαχειρίστηκε την ορθή πορεία που σχημάτισε η προηγούμενη κυβέρνηση και πέραν από την απλή διαχείριση πέτυχε και βελτιώσεις.

Διότι άλλωστε, κάποιος θα μπορούσε να έλεγε ότι και η διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ βρήκε ‘ταμεία γεμάτα’ από την διακυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου αλλά στο τέλος της ημέρας πώς διαχειρίστηκε η διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ την οικονομία και πώς κατέληξε η Κύπρος;

Συνεπώς επί τούτου, ότι μέχρι στιγμής ο Ν.Χ. πέτυχε τα πιο πάνω, θεωρώ πως υπάρχει ομοφωνία. Αν υπάρχουν και κάποιες φωνές που αρνούνται να πιστώσουν την μέχρι σήμερα πορεία της Οικονομίας στην Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, αυτές σίγουρα είναι είτε λόγω κομματικών σκοπιμοτήτων είτε για δικούς τους ιδιοτελείς λόγους.

Ωστόσο προκύπτει ένα ωραίο ερώτημα: Αν όλα είναι ‘τόσο καλά’ γιατί το ποσοστό δυσαρέσκειας των πολιτών έναντι του Νίκου Χριστοδουλίδη αλλά και της διακυβέρνησης του είναι τόσο μεγάλο; 

Κάτι που επίσης είναι γεγονός. Ο νυν Πρόεδρος απολαμβάνει συντριπτικά χαμηλά ποσοστά δημοτικότητας αλλά και θετικής γνώμης για το έργο του. Γεγονός είναι επίσης ότι αυτή η τάση ανακάμπτει, αλλά τα ποσοστά παραμένουν συντριπτικά εναντίον του Νίκου Χριστοδουλίδη. 

Η απάντηση μπορεί να είναι αρκετά σύνθετη και να προκύπτει μέσα από πολλές παραμέτρους αλλά θα σας δώσω μια απάντηση που καλύπτει τα πάντα. Και είναι η εξής: Αντιλήφθηκε κανένας γιατί προεκλογικά ο Νίκος Χριστοδουλίδης απολάμβανε τόσο υψηλά ποσοστά αποδοχής; Όταν μάλιστα τα δεδομένα ήταν εναντίον του;

Η απάντηση σε αυτό είναι η εξής: Η Κοινή Γνώμη κρίνει πάντοτε μεταξύ των δεδομένων επιλογών της. Τότε είχε ενώπιον της τρεις κύριους υποψήφιους, και μεταξύ των τριών προτιμούσε τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Ό,τι και να έλεγε κάποιος, ό,τι και να έγραφε κάποιος, δεν κολλούσε τίποτα. Τουναντίον, όποιος τολμούσε να γράψει εναντίον του Νίκου Χριστοδουλίδη χαρακτηριζόταν ως ‘πουλημένος’ και ως ‘του συστήματος’.

Το ίδιο θα πράξουν οι πολίτες και το 2028. Η επιλογή θα είναι ανάμεσα των επίσημων υποψηφίων που θα έχουν απέναντι τους και όχι μεταξύ ΝΧ και ενός ‘ιδεατού υποψηφίου’ όπως οι ίδιοι τον φαντάζονται ή τον ορίζουν σήμερα.

Συνεπώς είναι πολύ λογικό ένας ΠτΔ που δεν στηρίζεται από κανένα μεγάλο κόμμα να έχει πολύ χαμηλά δημοτικότητας ή αποδοχής, αλλά η ανάγνωση θα μπορούσε να ήταν και αντίστροφη. Ότι ουσιαστικά είναι επίτευγμα του Νίκου Χριστοδουλίδη ότι τυγχάνει αποδοχής 30+% χωρίς ‘κανέναν πίσω του’ πλην του μισού ΔΗΚΟ, της μισής ΕΔΕΚ και της μισής ΔΗΠΑ. 

Θα κλείσω με μία επισήμανση, η οποία φαντάζει άσχετη με τα πιο πάνω αλλά είναι πολύ σχετική ως προς το μέλλον της πορείας της διακυβέρνησης Ν. Χριστοδουλίδη. Παρατηρώντας τα δεδομένα, ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ο πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος μέχρι σήμερα –στα δυο χρόνια που βρίσκεται στο πηδάλιο-, απολαμβάνει όλα τα χατίρια και όλη την εύνοια των ΗΠΑ. Δεν αποκλείεται στα επόμενα τρία χρόνια, να δούμε πρωτόγνωρα πράγματα να συμβαίνουν στην Κύπρο… Από πλευράς επενδύσεων μέχρι και ίσως και στο Κυπριακό.

Θα δούμε… Ιδιαίτερα τώρα που οι σχέσεις ΗΠΑ – ΕΕ οδηγούνται στο ναδίρ…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ / Χ: @tsangarisp