Με αφορμή τις εκλογές στη Γαλλία, έγραφα την 3η Ιουλίου σε τούτη τη στήλη, με τίτλο «Ηγέτες στη δίνη πολιτικού Alzheimer», ότι ο πλανήτης για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο παρουσιάζει, συμπτώματα πολιτικού εκφυλισμού και πρωτόγνωρων πολιτικο -ψυχωτικών διαταραχών. Σε ότι αφορά στην Κύπρο σημείωνα ότι «ο πολιτικός εκφυλισμός και οι πολιτικο -ψυχωτικές διαταραχές, έχουν κάμει την εμφάνιση τους με ηγέτες που δεν αντιλαμβάνονται ότι όταν χάνεις τις εκλογές με συντριπτικό τρόπο και εξευτελιστικά ποσοστά, δεν μπορεί να μην παραιτείσαι». Κι αυτό γίνεται όπως έχουμε κατ’ επανάληψη επισημάνει επειδή δεν υπάρχει η κουλτούρα του απολογισμού, της απολογίας, της αναγνώρισης λαθών.
Δεν λειτουργούν οι μηχανισμοί ελέγχου και επιβολής τιμωρίας. Η σούμα όλων αυτών είναι η ατιμωρησία που αποτελεί τη μήτρα του θεσμικού ευτελισμού και της διαφθοράς. Μιας διαφθοράς η οποία παρόλο που όζει ψόφιο από μακριά δεν ενοχλεί τα ρουθούνια της πολιτικής, κομματικής και θεσμικής εξουσίας η οποία τρέφεται και πλουτίζει από το δημόσιο πλούτο και η οποία δυστυχώς δεν ντρέπεται να φαίνεται η χαμηλή της αντίληψη-μόρφωση-ευφυία!
Κραυγαλέο παράδειγμα οι δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη στο μνημόσυνο , τη Δευτέρα 15.07.2024, στη Λευκωσία. Δηλώσεις που ήταν αναμενόμενες καθότι προηγήθηκαν εκείνες του Στέφανου Στεφάνου, του ΑΚΕΛ, την Κυριακή, ο οποίος κάλεσε τον Ν. Χριστοδουλίδη να μην τιμήσει το πραξικόπημα, όπως την προηγούμενη χρόνια: «Απευθύνομαι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον καλώ η κυβέρνησή του αύριο να μην καταθέσει στεφάνι στους τάφους των στρατιωτών που επιτέθηκαν κατά του Προεδρικού. Τον καλώ να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος που έκανε πέρσι, αντιγράφοντας την επαίσχυντη στάση της κυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ. Αν καταθέσει στεφάνι η κυβέρνηση, θα ακυρώσει την τιμή που αποδίδει η πολιτεία στους ήρωες της δημοκρατικής αντίστασης».
Με αυτά υπόψη, αναμέναμε να ακούσουμε μια συγκροτημένη απάντηση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αντί αυτού ακούσαμε μια δήλωση ανάδελφη, μια τόσο ασαφή απάντηση που για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όχι μόνο δεν περιποιεί τιμή σε ένα Πρόεδρο, αλλά τον γελοιοποιεί . Ιδού τι είπε, όπως το μετέδωσε γραπτώς και το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών: «Βρισκόμαστε εδώ, για να τιμήσουμε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για προάσπιση ό,τι πιο σημαντικού έχουμε, που είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Είμαστε εδώ, για να καταδικάσουμε με τον πιο έντονο τρόπο το προδοτικό πραξικόπημα. Δεν υπάρχουν οι όποιες δικαιολογίες. Την ίδια στιγμή είναι σημαντικό να πάρουμε και τα μηνύματα: Όλοι εμείς που εμπλεκόμαστε στον δημόσιο διάλογο της χώρας μας, αυτό το διάστημα τουλάχιστον, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, έτσι ώστε με πλήρη σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις, στις διαφορετικές προσεγγίσεις να μην δημιουργούμε άθελά μας –αυτό θέλω να πιστεύω– τις οποιεσδήποτε συνθήκες σε μια περίοδο που όλοι γνωρίζουμε ότι η πόλωση, η τοξικότητα, η αμφισβήτηση του κάθε τι είναι εκείνο που επικρατεί. Άρα, εμείς που συμμετέχουμε στον δημόσιο διάλογο έχουμε μια ευθύνη περισσότερο, έτσι ώστε να διασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά τέτοιου είδους συνθήκες.»
Ερωτηθείς αν υπήρχε στεφάνι της Κυβέρνησης «στους άλλους τάφους», ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε: «Κοιτάξτε, δεν είμαι εδώ, για να δώσω συγχωροχάρτι σε κανέναν. Απολύτως σε κανέναν. Την ίδια στιγμή, 50 χρόνια μετά, ως ο πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας γεννηθείς εκείνη την περίοδο θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Φυσικά και υπάρχουν ευθύνες και, επαναλαμβάνω, δεν είμαι εδώ, για να δώσω συγχωροχάρτι σε κανέναν. Την ίδια στιγμή όμως οφείλω να είμαι ειλικρινής και τολμηρός προς τον κυπριακό λαό. Προέρχομαι από τη νέα γενιά του τόπου, τη νέα γενιά, εννοώντας ότι γεννήθηκα κατά τη διάρκεια εκείνης της δύσκολης περιόδου. Δεν έχω κομματική ταυτότητα. Άρα, μπορώ να μιλήσω πιο ανοικτά και πιο τολμηρά. Και θέλω να σας πω κάτι σήμερα, γιατί πρέπει να δούμε μπροστά σε τούτη τη χώρα. Στο πλαίσιο του κλάδου ελαίας, να σας θυμίσω, που έτεινε πολύ ορθά ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, οι πραγματικοί υπαίτιοι του πραξικοπήματος, οι συνεργάτες της Χούντας στην Κύπρο δεν έχουν τιμωρηθεί και θεωρούμε όλοι ότι με αυτή τη συμπεριφορά τιμωρούμε τους πραγματικούς υπαίτιους. Όλοι ξέρουμε ποιοι ήταν οι πραγματικοί υπαίτιοι.
Χρησιμοποιήθηκε ο κλάδος ελαίας, για να προστατευθούν αυτοί. Και ο απλός λαός, αυτά τα παιδιά, που δεν δικαιολογώ, δεν υπάρχει δικαιολογία, σας το λέω ξανά, για να μην ακούσω οτιδήποτε, αλλά θεωρώ ότι έχω ευθύνη ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως κάποιος που προέρχεται από τη γενιά του 1974, ως κάποιος που δεν έχει κομματική ταυτότητα, να είμαι ειλικρινής, να είμαι τολμηρός και να μην κρύβομαι πίσω από τις λέξεις. Αν θέλουμε πραγματικά αυτές οι μέρες να μας γίνονται μάθημα πρέπει να βλέπουμε τον κυπριακό λαό στα μάτια και όχι να κρυβόμαστε πίσω από επαναλαμβανόμενα συνθήματα, γιατί για συνθήματα πρόκειται. Άρα, αν θέλουμε να πάμε μπροστά πρέπει να είμαστε και ειλικρινείς.»
Σε αυτό το βέρτιγκο που δείχνετε ότι βρίσκεστε Πρόεδρε, και που υποψιάζομαι ότι θα επανεύρετε τον ορίζοντα στην προεκλογική του 2028, μπορείτε να μας πείτε:
- Γιατί ορθά έτεινε κλάδο ελαίας ο Μακάριος;
- Ποιοι είναι , οι πραγματικοί υπαίτιοι του πραξικοπήματος, οι συνεργάτες της Χούντας στην Κύπρο που δεν έχουν τιμωρηθεί;
- Και πως θεωρούμε όλοι, ότι με αυτή τη συμπεριφορά τιμωρούμε τους πραγματικούς υπαίτιους, για τους οποίους χρησιμοποιήθηκε ο κλάδος ελαίας, για να προστατευθούν αυτοί;
Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ούτε ένα από τα ερωτήματα που προφορικά δημιουργήσατε, μπορείτε να απαντήσετε! Όλο αυτό το πυθιακό «ήξεις, αφήξεις», το μηχανευτήκατε στο πλαίσιο μιας επικοινωνιακής τεχνικής, (βλ. απάτης), καθότι δεν μπορείτε να σταθείτε απέναντι στην πεμπτουσία του προβλήματος. Ποια είναι; Η ανυπαρξία της κάθαρσης και η ατιμωρησία των ενόχων.
Εγώ ήμουν αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας των τεσσάρων νέων στην Ακρόπολη της Λάρνακας το μεσημέρι της Δευτέρας 15 Ιουλίου 1974. Τέσσερις άνθρωποι δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από τους πραξικοπηματίες με δεκάδες άλλους αυτόπτες μάρτυρες και ποτέ και κανείς δεν επιλήφθηκε του εγκλήματος. Στη Λάρνακα γνωρίζουμε καλά ποιοι ήταν οι φονιάδες -ένας εξ εκείνων θήτευσε και στο Προεδρικό- όμως, τον κάλυψε προφανώς ο κλάδος ελαίας του Μακαρίου, όπως φυσικά και τον ίδιο τον Μακάριο. Γράφω επί τριάντα χρόνια για τους αγνοούμενους, ιστορίες συγκλονιστικές, για ανθρώπους που χάθηκαν, για οικογένειες που μαρτύρησαν, για αυτουργούς που έστειλαν νεκρούς στα κοιμητήρια τάχα σαν αγνοούμενους με τα φύλλα πορείας στις τσέπες, και τις οικογένειες τους να περιμένουν και τα παιδιά τους να ψωμοζούν, κι ακόμα πρόεδρος της οργάνωσης συγγενών αγνοουμένων είναι το δεξί χέρι του αρχιπραξικοπηματία Γεώργιου Ντάνου στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, ο Νίκος Σεργίδης.
Όλα αυτά τα έχω πει και τα έχω γράψει πολλάκις, ωστόσο ο κλάδος ελαίας μεγάλωσε και πλάτυνε τόσο που μετετράπη σε «δίκαιο της ανάγκης» και άρχισε να παράγει χρήμα με ουρά. Που εξαφανίστηκαν Πρόεδρε οι δύο και περίπου χιλιάδες πραξικοπηματίες δημόσιοι υπάλληλοι που μπήκαν στην ειδική εκείνη λίστα το 76-77, σε ποια κόμματα διοχετεύτηκαν εξαγοράζοντας ακριβά κομματικές ταυτότητες, με αποτέλεσμα να μείνουν οι γνωστοί 62, που τους έβαλε κάτω από το δικό του κλάδο ελαίας ο Γλαύκος Κληρίδης και τους αποζημίωσε το κράτος που καταλύσανε;
Είναι λόγω άτις, θολωμένων μυαλών κάναμε κατά συρροή ύβρεις: Μιλόσεβιτς, χρηματιστήριο, κούρεμα καταθέσεων, κατάρρευση τραπεζών, σφαγή Συνεργατισμού, χρυσά διαβατήρια, ξέπλυμα, έξωση του κόσμου από τα σπίτια του. Κι όλα σε ένα δίκτυ ατιμωρησίας, με δικαιοσύνη ανεμική που προσβάλει σκαιώς την Πολιτεία! Όλο αυτό το πλέγμα οδηγεί στη νέμεση, την τιμωρία και στην τίση, την καταστροφή -που μετά το σκληρό πλήγμα της εισβολής- ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι…
Ο τόπος έχει φτάσει σε σημείο απόλυτου εξευτελισμού και ναι Πρόεδρε, «αν θέλουμε να πάμε μπροστά πρέπει να είμαστε και ειλικρινείς», διότι όπως τραγουδά και ο Αλκίνοος, «έτσι και αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένη»…
paraschosa@icloud.com
