…τίποτα δεν διαγράφεται και τίποτα δεν ‘χαρίζεται’. Και δεν έγινε τόση προεργασία και τόση δουλειά για να ‘αφήσουν’ οι ΗΠΑ την Κύπρο και να την ‘χαρίσουν’ εκ νέου στη Μόσχα. Ιδιαίτερα αν ακόμη προκύψουν νέα δεδομένα στον πόλεμο με την Ουκρανία και οι σχέσεις Μόσχας και Ουάσιγκτον εγκαινιάσουν μια νέα περίοδο ‘επαναπροσέγγισης’ και ένα ‘οδικό χάρτη εξομάλυνσης’. Οι ΗΠΑ δεν θα αφήσουν τη υπερατλαντική πορεία της Κύπρου να σταματήσει…
Την Τετάρτη, 23 Οκτωβρίου 2024, πραγματοποιήθηκε ο Πρώτος Στρατηγικός Διάλογος μεταξύ Κύπρου και ΗΠΑ στο Προεδρικό Μέγαρο, στην Λευκωσία. Επρόκειτο για μια κορυφαία στιγμή, αφού στον Διάλογο εντάσσονται σχεδόν όλα τα θέματα ενδιαφέροντος για κάθε χώρα. Δηλαδή, Διεθνής και Περιφερειακή Συνεργασία, Ασφάλεια, διαχείριση κρίσεων και επιβολή του νόμου, Εκπαίδευση, πολιτισμός και δεσμοί μεταξύ των ανθρώπων και Ενέργεια, εμπόριο, τεχνολογία και θέματα διαστήματος.
Και όλα αυτά μεταξύ Κύπρου και ΗΠΑ. Όχι οποιασδήποτε άλλης χώρας, αλλά με τις ΗΠΑ.
Γίνεται αντιληπτή η σημασία των πιο πάνω. Αντιληπτό γίνεται επίσης πως οι σχέσεις Κύπρου και ΗΠΑ εισήλθαν σε άλλο επίπεδο. Σε μια πορεία πλήρους αναβάθμισης, με την Λευκωσία να αποτελεί σημαντικό σημείο για την Ουάσιγκτον έτσι ώστε η πρώτη να βρίσκεται υπό την Αμερικανική επιρροή σε όλα τα ζητήματα αντί να σχοινοβατεί σε μια πορεία μεταξύ Δύσης και Ανατολής, κυρίως μέσα σε ένα περιβάλλον όπου πραγματοποιούνται κολοσσιαίες αλλαγές και ‘επανασχεδιάζεται’ ο παγκόσμιος χάρτης.
Η ουσία της ιστορικής συνάντηση της 30ης Οκτωβρίου 2024 μεταξύ Τζο Μπαίντεν και Νίκου Χριστοδουλίδη δεν αλλάζει με την μεγάλη εκλογική νίκη του Ντόνανντ Τραμπ.
Η Κύπρος δεν θα ‘βγει’ από τον Αμερικανικό Σχεδιασμό και Χάρτη επειδή αλλάζει Πρόεδρος των ΗΠΑ. Δεν είναι έτσι που λειτουργούν τα κράτη και κυρίως δεν είναι έτσι που λειτουργούν οι ΗΠΑ. Και άλλωστε ποιος Πρόεδρος θα πετάξει στον κάλαθο την τόση προεργασία που έγινε και το κυριότερο ερώτημα: Γιατί να τα πετάξει; Το ότι η Κύπρος ήρθε πιο κοντά στις ΗΠΑ επί Δημοκρατικών δεν κάνει καμία διαφορά στο Administration της χώρας που καθορίζει εν πολλοίς και τους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς του κράτους. Για κανέναν Αμερικανό Πρόεδρο δεν εγείρεται το δίλημμα ‘είτε τον έναν, είτε τον άλλον’ (δηλαδή στην περίπτωση μας είτε την Κύπρο είτε την Τουρκία), αλλά για όλους τους Προέδρους εγείρεται πάντοτε το πώς θα πετύχουν ‘και τον έναν, και τον άλλον’ (Και Ελλάδα, Και Τουρκία. Και Ισραήλ, Και Σαουδική Αραβία κτλ κτλ).
Τίθενται προτεραιότητες; Βεβαίως. Τίθενται βάσει συμφερόντων; Βεβαίως. Διαφοροποιούνται αναλόγως περιόδου, συγκυριών και γεγονότων; Εννοείται. Ωστόσο τίποτα δεν διαγράφεται και τίποτα δεν ‘χαρίζεται’. Και δεν έγινε τόση προεργασία και τόση δουλειά για να ‘αφήσουν’ οι ΗΠΑ την Κύπρο και να την ‘χαρίσουν’ εκ νέου στη Μόσχα. Ιδιαίτερα αν ακόμη προκύψουν νέα δεδομένα στον πόλεμο με την Ουκρανία και οι σχέσεις Μόσχας και Ουάσιγκτον εγκαινιάσουν μια νέα περίοδο ‘επαναπροσέγγισης’.
Οι ΗΠΑ δεν θα αφήσουν τη υπερατλαντική πορεία της Κύπρου να σταματήσει. Δεν είναι τυχαίες ούτε οι αναφορές του Προέδρου της Δημοκρατίας, στα πλαίσια της συνέντευξης του στο ΡΙΚ, ότι η κατάληξη του Στρατηγικού Διαλόγου Κύπρου – ΗΠΑ και ένα από τα αποτελέσματα αυτής της δυτικής κατεύθυνσης της Λευκωσίας θα είναι και μόνιμη Αμερικανική παρουσία στο νησί είτε μέσω της Βάσης Ανδρέα Παπανδρέου είτε μέσω Ναυτικής Βάσης είτε μέσω και των δυο.
Εν ολίγοις, η εκλογή Τραμπ, μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα άρδην. Μπορεί να δημιουργηθούν νέες συγκυρίες και νέα δεδομένα. Ωστόσο ο Στρατηγικός Διάλογος ΗΠΑ – Κύπρου ούτε θα αλλάξει, ούτε θα πεταχτεί. Τουναντίον, το πιθανότερο είναι να ενισχυθεί και η πορεία της Λευκωσίας προς την Ουάσιγκτον να επισπευσθεί.
Ακόμη δηλαδή και στην περίπτωση εξομάλυνσης των σχέσεων Δύσης και Ανατολής, Ουάσιγκτον – Μόσχας και μετέπειτα ΕΕ και Μόσχας (αν και κάτι τέτοιο –στο υποθετικό σενάριο που θα συμβεί- θα πάρει αρκετό χρόνο μέχρι την ‘εξομάλυνση’), είναι τότε που θα ήθελες να είχες ήδη ‘κλειδωμένη’ άλλη μια χώρα (Κύπρο) κάτω από την δική σου (Αμερικάνικη) επιρροή. Διότι η ‘εξομάλυνση’ με Μόσχα δεν θα ισχύει μόνο για σένα (ΗΠΑ) αλλά και για όλα τα άλλα τα κράτη, μεταξύ των οποίων και για την Κύπρο. Η οποία, Κύπρος έχει και μακρά ιστορία με την Μόσχα αλλά και διατηρεί και μια Κοινότητα και ένα φιλικό περιβάλλον για Ρωσική δραστηριοποίηση. Και αυτό το σημειώνω για να καταδειχτεί πως τα πράγματα στην διπλωματία και στην στρατηγική καμιά φορά είναι ‘αντίστροφα’ απ’ ότι δείχνουν. Με απλά λόγια: Ακόμη και αν οι ΗΠΑ αλλάξουν στρατηγική έναντι της Μόσχας σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελαν την Κύπρο να επιστρέψει στο παλαιό καθεστώς της και εν πολλοίς κάτω από Ρωσική επιρροή. Και για να μην ‘μπορεί’ να επιστρέψει η Λευκωσία στο παλαιό της καθεστώς, θα πρέπει οι ΗΠΑ να έχουν ‘κλειδώσει’ με ισχυρές συνέργειες, συνεργασίες, και σχέσεις την Λευκωσία κάτω από την δική τους επιρροή… Ή όχι;
Υγ. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν είπε κατάμουτρα του Γεραπετρίτη (8/11/24) πως η λύση στο Κυπριακό πρέπει να βασίζεται στις πραγματικότητες στο νησί και δεν ισχύει πλέον το μοντέλο της Ομοσπονδίας στην Κύπρο.
