Το σπιράλ φθοράς των κομμάτων, ο γρίφος του Οδυσσέα και η μεγάλη ανατροπή που έρχεται το 2028
Στον παλαιό κόσμο, τα πράγματα ήταν δεδομένα. Σταθερά. Τριχοτομημένα μεταξύ δεξιάς, κέντρου και αριστεράς. Αυτή η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τα απλά μαθηματικά είναι πλέον μία ξεπερασμένη μέθοδος. Ούτε με τεταρτημόρια δεν βγαίνει η πολιτική εξίσωση. Η κοινωνία έγινε πιο σύνθετη, οι άγνωστοι «Χ» πολλαπλασιάστηκαν, οι απαιτήσεις αυξήθηκαν.
Στις δημοσκοπήσεις (δημοσιευμένες και μη) καταγράφεται μια κοινή συνισταμένη. Η οριζόντια και σχεδόν καθολική κατάπτωση του παλαιού συστήματος. Στη θέση του αναδεικνύεται ένας νέος κόσμος, εν πολλοίς ακόμα αχαρτογράφητος. Η ρευστότητα δεν επιτρέπει ασφαλείς προβλέψεις και τα παλιά εργαλεία δεν μπορούν να ανιχνεύσουν με ακρίβεια (παρελθόντος) τις ζυμώσεις στον βαθύ κοινωνικό ιστό. Η αλλαγή γενιών, οι νέες συνήθειες, η καθολική αποδοκιμασία, η συνολική απαξίωση, η κρίση εμπιστοσύνης, η ωρίμανση σκανδάλων της βαθιάς διαπλοκής, οι απρόβλεπτες τάσεις, η παρατεταμένη οικονομική αβεβαιότητα, η κοινωνική κρίση, ακόμα και οι νέες τεχνολογίες, λειτουργούν ως θρυαλλίδες ανατροπών.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η γέννηση του νέου κόσμου (θα) είναι μια μακρά διαδικασία. Η κοινωνία αναζητεί νέες προσωπικότητες, η πόρτα άνοιξε και δεν υπάρχει γυρισμός. Το πείραμα θα επαναληφθεί όσες φορές χρειάζεται για να πετύχει. Να επέλθει μια νέα κανονικότητα στο πολιτικό σκηνικό. Και μέχρι να συμβεί αυτό, τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο.
Για την ώρα παρατηρούμε και καταγράφουμε. Τη σταθεροποίηση του Δημοκρατικού Συναγερμού σε ποσοστά πέριξ του 25%, τη σταθερή πτώση του ΑΚΕΛ γύρω από το φράγμα του 20%, τη φυσιολογική άνοδο του ΕΛΑΜ σε ποσοστά πέραν του 15%, την καθίζηση του κεντρώου χώρου (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ, Οικολόγων) σε ποσοστά καταθλιπτικά και την θεμελιώδη αδυναμία νεόκοπων κομμάτων με παλαιά αφηγήματα να εμπνεύσουν την κοινωνία (Volt, Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, Κίνημα Θεμιστοκλέους, κόμμα Χρ. Κληρίδη, προσωπικότητές τύπου «Φειδία» κλπ.). Είναι φανερό ότι σημαντικό μέρος του κόσμου αναζητεί διέξοδο σε άλλες πλευρές του πολιτικού χάρτη. Δεν αναζητεί, όμως, την ίδια διέξοδο.
Ακόμα και στο σενάριο ίδρυσης κόμματος από τον τέως Γενικό Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη, τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα. Μάλλον, η εξίσωση γίνεται πιο δύσκολη. Ενώ ο τέως Ελεγκτής στους δείκτες δημοφιλίας συγκεντρώνει ποσοστά τα οποία ξεπερνούν το 60%, αυτή η θετική αποδοχή δεν αντανακλάται στον ίδιο βαθμό και στην κομματική εξίσωση.
Ως προσωπικότητα, ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης διεμβολίζει οριζόντια το παλαιό και νέο κομματικό σύστημα, ως κομματάρχης η δυναμική του περιορίζεται σε ποσοστά μεταξύ 11 – 14%. Αξιοσημείωτα μεν ποσοστά, με σαφώς χαμηλότερη δυναμική. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε κάτι το οποίο δεν έχουμε δει ακόμα. Την πολιτικό-ιδεολογική ταυτότητα του νέου κόμματος, τις θέσεις του στα μεγάλα ζητήματα, τους υποψήφιούς του ανά επαρχία, την οργανωτική του δομή, τη φιλοσοφία του. Την ικανότητα του (ως κόμμα, όχι ως προσωπικότητα) να πείσει τους πολίτες να το εμπιστευθούν ως μια δύναμη αλλαγής και ανατροπής. Η θεωρία από την πράξη απέχει πολύ.
Για την ώρα, ας κρατήσουμε την πιο ασφαλή πρόβλεψη. Στις επόμενες εκλογές θα έχουμε υψηλή αποχή, ίσως και ρεκόρ. Παρά τον υπερβολικό αριθμό κομματικών σχηματισμών, περισσότεροι από ένας στους τρεις δεν θα ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αποχή θα επηρεάσει όλους τους χώρους ισοδύναμα. Η ιστορία έχει δείξει ότι η αποχή επηρεάζει περισσότερο τους κεντρώους και αριστερούς σχηματισμούς, αλλά η απάντηση στον γρίφο της αποχής θα δοθεί κατόπιν εορτής. Μέχρι τότε, ας κρατάμε μικρό καλάθι.
Σε μια κοινωνία με τόσες πολλές και αντιφατικές ταυτότητες, το ζητούμενο είναι ένα νέο πειστικό αφήγημα. Ένα στιβαρό πολιτικό αφήγημα που να εμπνέει, να κινητοποιεί και να απαντά στα ερωτήματα και στις προκλήσεις των καιρών. Να προσφέρει σταθερότητα σε μια εποχή αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Μέχρι να επέλθει η νέα κανονικότητα, οι ανατροπές θα συνεχίζονται. Το πείραμα Χριστοδουλίδη απέτυχε, αλλά θα επαναληφθεί.
Υστερόγραφο: Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να γυρίσουμε οριστικά σελίδα. Οι βουλευτικές εκλογές του 2026 είναι ένας σταθμός, αλλά όχι το τέρμα. Πολλά θα κριθούν το 2028 στο ερώτημα «ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας;». Όχι «ποια», αλλά «ποιος». Σίγουρα όχι ο Χριστοδουλίδης. Τα πειράματα κάποτε τελειώνουν.
Το άσχετο: «Ούτις»
* Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews
