Μεταναστευτικό: Ένα βήμα πριν την αυτοδικία
Το πρόβλημα έχει εισβάλει στην καθημερινότητα και στις αυλές του κόσμου και δεν λύνεται με το να κατηγορούμε τα θύματα ως «ρατσιστές» και «ξενοφοβικούς»
Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Το σύστημα απέτυχε παταγωδώς, οι νόμοι δεν επιβάλλονται, η αδιαφορία πάει σύννεφο και οι πολίτες είναι μισό βήμα πριν την αυτοδικία. Αν συμβεί αυτό, θα γίνουμε (και επισήμως) ζούγκλα.
Δεν είναι δουλειά του κοσμάκη να επιβάλει τον νόμο, ούτε να ασκεί βία για να προστατεύσει την περιουσία του και την αξιοπρέπειά του -πόσω δε μάλλον τη σωματική του ακεραιότητα.
Αυτή είναι δουλειά της Αστυνομίας. Όπως είναι δουλειά των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας να διαχειριστεί με τρόπο ορθολογικό τους παραβατικούς 16άρηδες και 17άρηδες μετανάστες. Είναι αυτονόητο ότι, τους μετανάστες (ανήλικους ή όχι) που έκαψαν ξενοδοχείο στην Ορόκλινη, δεν τους μεταφέρεις σε κρατική στέγη ηλικιωμένων και ανάπηρων στη Λάρνακα. Είναι βλακώδες το επιχείρημα ότι δεν υπήρχε άλλος χώρος για να στεγαστούν. Είναι αδιανόητο να θεωρείται μια κρατική στέγη ευάλωτων πολιτών της Δημοκρατίας ως δήθεν έσχατη λύση για τη διαμονή παραβατικών μεταναστών. Ούτε καν ως σκέψη δεν έπρεπε να υπάρχει, όχι να παρουσιάζεται ως «προσωρινό μέτρο». Αυτό που έκαναν οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας ήταν ανεύθυνο και δεν ήταν η πρώτη φορά που τα έκαναν μαντάρα.
Όσο για τα λαμπρά μυαλά που σκέφτηκαν να τσουβαλιάσουν τους παραβατικούς μετανάστες με τους ευάλωτους ηλικιωμένους, είναι καλύτερα να πάνε σπίτι τους. Τέρμα οι χάρες και η μονιμότητα για κάθε ανίκανο(η) που παίζει με τις ζωές και την ηρεμία των πολιτών. Αν δεν μπορούν να πράξουν το αυτονόητο, να τους απολύσουν και ας βγουν μετά χίλιες ΠΑΣΥΔΥ να τους υπερασπιστούν. Έχουμε καταντήσει ξέφραγο αμπέλι με την ανικανότητα, την αδιαφορία και την κομματοκρατία.
Πάμε παρακάτω. Επί μήνες έκαναν άνω – κάτω την μέχρι πρότινος φιλήσυχη γειτονιά της Λάρνακας οι δήθεν ανήλικοι μετανάστες (οι οποίοι ουδέποτε ελέγχθηκαν για την πραγματική ηλικία τους), αλλά ουδείς επέβαλε την τάξη. Και δεν εννοούμε προφανώς ούτε τους ηλικιωμένους ενοίκους της Στέγης, ούτε τους πολίτες που διαμένουν στην περιοχή. Εννοούμε τις κρατικές υπηρεσίες που έχουν την ευθύνη για την τήρηση της τάξης και της ασφάλειας και τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό κ. Χαρτζιώτη. Τι πρέπει να συμβεί για να παρέμβουν; Να βιάσουν, να γίνει φόνος ή κανένα μακελειό και μετά να κλαίμε πάνω απ’ τους τάφους;
Η ιστορία της κρατικής στέγης στη Λάρνακα είναι η ιστορία του μεταναστευτικού προβλήματος στην Κύπρο. Επί χρόνια οι αρμόδιοι κρύβουν το πρόβλημα τσουβαλιάζοντας παραβάτες σε κρατικές στέγες ευάλωτων ομάδων, σε διαμερίσματα, σε κέντρα προσωρινής κράτησης και αλλού. Την ίδια ώρα διαβρώνονται γειτονιές, μεταμορφώνονται με τρόπο βίαιο ολόκληρες περιοχές, κακοποιά στοιχεία δρουν ανεξέλεγκτα και η κοινωνία μεταλλάσσεται. Δεν είναι λύση τα μπαλώματα σε μια κατάσταση που έχει ήδη εκτραχυνθεί και θέτει σε κίνδυνο ακόμα και τους νόμιμους μετανάστες ή πρόσφυγες, οι οποίοι όντως αναζητούν ασφάλεια και προστασία.
Το μεταναστευτικό έχει εισβάλει στην καθημερινότητα και στις αυλές του κόσμου και δεν λύνεται με το να κατηγορούμε τα θύματα ως «ρατσιστές» και «ξενοφοβικούς». Ούτε λύνεται με γενικεύσεις και κραυγές κατά αθώων ανθρώπων. Υπάρχουν, όμως, όρια στην δεκτικότητα και στην ανοχή των Κυπρίων, υπάρχουν όρια στην δημογραφική, οικονομική και πολιτισμική αλλοίωση του τόπου. Υπάρχουν όρια και στις δυνατότητες του κράτους. Αυτά τα όρια έχουν προ πολλού ξεπεραστεί και αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπιστεί, οι συνέπειες θα είναι επώδυνες και μακροπρόθεσμες. Δεν θα είναι μόνο πολιτικές.
Υστερόγραφο 1: Αν ήταν Κύπριοι οι «ανήλικοι» που έβαλαν φωτιά σε ξενοδοχείο και τα έκαναν γης μαδιάμ σε κρατική στέγη ηλικιωμένων και ανάπηρων, θα ήταν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Αυτό είναι ρατσισμός.
Υστερόγραφο 2: Η Κύπρος σήμερα παράγει περίσσεια ενέργεια, αλλά συνεχίζουμε να καίμε μαζούτ και να πληρώνουμε ρεύμα από ΑΠΕ σε τιμές μαζούτ, ενώ το τερματικό του Βασιλικού έμεινε μεσοπέλαγα στη Σαγκάη. Τώρα, πάμε να επενδύσουμε σε ένα έργο αμφιβόλου βιωσιμότητας με το σταυρό στο χέρι. Αφήσαμε τον γάμο και πάμε για πουρνάρια.
Υστερόγραφο 3: Πήρε σκούπα ο Σταυρινίδης στον Στρόβολο και προσπαθεί να βάλει σε τάξη ένα Δήμο που για πολλά χρόνια ήταν παραμελημένος. Οι πράξεις του δίνουν την καλύτερη απάντηση στην κριτική.
Το άσχετο: Βαβ – βαβ
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews