Αν ανέβαζαν πανό «Χριστοδουλίδης ο νέος Μακάριος», μάλλον θα τους κερνούσαν καφέ και παξιμάδι
Να κάνουν του κεφαλιού τους πέντε-έξι αστυνομικοί, ασκώντας ανεγκέφαλα την εξουσία τους, αυτό μπορεί να συμβεί και στις καλύτερες δημοκρατίες. Να συλλαμβάνουν δύο πολίτες για «αντίσταση και εξύβριση», επειδή προσπάθησαν να ανεβάσουν πανό με πολιτικό περιεχόμενο, αυτό συμβαίνει μόνο σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα.
Την ώρα που η Κυπριακή Δημοκρατία φορούσε τα γιορτινά της, για την επέτειο της ανεξαρτησίας του ‘60, αστυνομικοί (με ή χωρίς στολή) συνέλαβαν τον δημοσιογράφο Γιώργο Τάττη και τον πολιτικό ακτιβιστή Οζ Καραχάν, επειδή ήθελαν να εκφράσουν δημόσια την άποψή τους. Αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος της δίωξής τους και όχι οι αρλούμπες που τους προσάπτουν, κατόπιν εορτής, οι δυνάμεις ασφαλείας.
Αν οι Τάττης – Καραχάν πήγαιναν απέναντι από την εξέδρα των επισήμων και ανέβαζαν ένα πανό που έγραφε μηνύματα του τύπου «Χριστοδουλίδης, ο νέος Μακάριος», «Χαρτζιώτης, ο καλύτερος Υπουργός» και «Νίκος Αναστασιάδης, ο πιο έντιμος Πρόεδρος», τότε, δεν θα είχαμε παρατράγουδα. Μάλλον θα τους κερνούσαν καφέ και παξιμάδι για να τους ευχαριστήσουν, όπως έκαναν και με τον καταζητούμενο της Χλώρακας οι αστυνομικές αρχές του τόπου. Όταν εξυμνείς το καθεστώς και το βαθύ παρακράτος ή όταν συμμορφώνεσαι προς τας υποδείξεις, τότε δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Αν όμως επιδεικνύεις «ανάρμοστη συμπεριφορά», αντιστέκεσαι στη δικτατορία της σκέψης και εκφράζεσαι δημοσίως με συνθήματα όπως «Κυπριακή Δημοκρατία, η μόνη λύση», τότε να παρακαλείς να μην καταλήξεις ενώπιον δικαστηρίου. Και να έχεις απέναντι σου τρεις – τέσσερις, οκτώ δικαστές, αποφασισμένους να εξαντλήσουν την αυστηρότητά τους και να επιβάλουν δυσανάλογες ποινές για να ξέρουν και οι επόμενοι τι έχουν να αντιμετωπίσουν.
Έτσι λειτουργούν οι σύγχρονες… δημοκρατίες. Εκδιώκουν αυτούς που τα βάζουν με το κυρίαρχο σύστημα της διαπλοκής, αυτούς που αντιστέκονται στα παραμύθια της εξουσίας και όσους έχουν άποψη και την εκφράζουν «με αμετροέπεια». Αυτό είναι «μεμπτή και ανεπίτρεπτη συμπεριφορά», η οποία προκαλεί «διάβρωση της εμπιστοσύνης του κοινού προς τους θεσμούς».
Τέτοιες πρακτικές όμως είναι επικίνδυνες ακόμα και για μια δημοκρατία όπως η δική μας -κολοβή και διεφθαρμένη. Είναι απαράδεκτο να διώκονται ένας δημοσιογράφος και ένας πολιτικός ακτιβιστής ως εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, επειδή τόλμησαν να εκφράσουν άποψη. Από ένα σύστημα, όμως, που καρατόμησε τον Γενικό Ελεγκτή, δεν περιμένεις να δείξει λιγότερο θράσος ή περισσότερη ανοχή. Εδώ και χρόνια, η εξουσία -σε όλα τα επίπεδα- εργαλειοποεί τους νόμους για να προστατεύσει τη δική της θέση ισχύος και τα δικά της συμφέροντα, αντί να υπηρετεί τους πολίτες και να προστατεύει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Ούτε ο πρόεδρος (με πεζά), ούτε ο υπουργός δικαιοσύνης, ούτε ο νέος αρχηγός αστυνομίας, ούτε ο παλιός γενικός εισαγγελέας και ο βοηθός του, έκριναν ότι έπρεπε να παρέμβουν στη δίωξη δύο πολίτων που ήθελαν να ανεβάσουν ένα πανό. Βλέπετε, δεν ήταν υπόθεση που αφορά δικηγορικά γραφεία και χρυσά διαβατήρια, πρώην πελάτες και «ανεξέλεγκτους» Ελεγκτές.
Η σύλληψη Τάττη-Καραχάν θα μπορούσε να είχε λήξει σε μερικά λεπτά αν όσοι έχουν θεσμική εξουσία είχαν τα αναγκαία αντανακλαστικά. Δεν τα επέδειξαν. Και παρέμειναν πεζοί αντί κεφαλαίοι.
Υστερόγραφο: Ευτυχώς, πάντως, που λειτουργεί καλά το κυπριακό σύστημα Δικαιοσύνης και υπάρχει αντίβαρο στην αυθαιρεσία των θεσμών, όπως πολύ καλά αποδείχθηκε στην απόφαση των «οκτώ» σε βάρος του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Υπάρχει ακόμα ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει σε αυτό τον τόπο...
Το άσχετο: Απελευθέρωση, η μόνη λύση.
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews
